ข้อมูลพืชพรรณ

ประดู่

ชื่อวิทยาศาสตร์: Plerocapus indicus Willd.
ชื่อสามัญ: Burmese Rosewood, Andaman Redwood, Amboyna Wood
วงศ์: Papilionaceae
ชื่ออื่นๆ:

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์:
เป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ มีลำต้นสูงประมาณ ๒๕ เมตร หรืออาจจะมากกว่านี้ก็ได้ เปลือกลำต้นเป็นสีน้ำตาลเข้ม หรือสีดำกล้ำและจะแตกสะเก็ดออกเป็นร่องตื้น ๆ ใบ เป็นไม้ที่ออกใบรวมกันเป็นช่อหนึ่งช่อมีอยู่ประมาณ ๗ - ๑๑ ใบ ลักษณะของใบเป็นรูปมนรี ปลายใบแหลม โคนใบมน และขอบใบเรียบไม่มีจัก ใบยาวประมาณ ๑.๕-๒ นิ้ว มีสีเขียว ดอก ออกเป็นช่ออยู่ตามปลายกิ่งหรือโคนก้านใบ ช่อดอกจะใหญ่ ดอกมีสีเหลืองแต่ขนาดดอกจะเล็ก
ส่วนที่ให้สี คือ เปลือก, แก่น สีที่ได้ คือ ม่วง (จากเปลือก), แดงน้ำตาล (จากแก่น)

นิเวศวิทยา:
ประดู่ชอบดินร่วนปนทราย ดินลึก และมีการระบายน้ำดี เป็นไม้ที่ต้องการแสงแดดจัด และสามารถขึ้นได้ตามไหล่เขา ที่ราบ และยอดเขาเตี้ยๆ ใกล้แหล่งน้ำ

การขยายพันธุ์:
เพาะเมล็ด, และปักชำกิ่ง

ส่วนที่ใช้:
เปลือก, ต้น, แก่น, ใบ, และผล

สรรพคุณทางยา:
แก้ไข้, แก้เสมหะ, บำรุงโลหิต, บำรุงกำลัง, และสมานแผล

ประโยชน์อื่นๆ:
เนื้อไม้ประดู่มีความแข็งแรงทนทาน นิยมนำมาใช้ในงานก่อสร้าง ทำเฟอร์นิเจอร์ และเครื่องเรือนต่างๆ ส่วนเปลือกและแก่นก็มีสรรพคุณทางยา เช่น ช่วยสมานแผล แก้ท้องเสีย และยังสามารถนำมาใช้ย้อมผ้าได้อีกด้วย
-- ยังไม่มีรูปประกอบ --