ข้อมูลพืชพรรณ

พญาสัตบรรณ

ชื่อวิทยาศาสตร์: Alstonia scholaris (L.) R. Br.
ชื่อสามัญ: Devil tree, White cheesewood, Devil bark, Dita bark, Black board tree
วงศ์: APOCYNACEAE
ชื่ออื่นๆ:

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์:
ต้นพญาสัตบรรณ มีถิ่นกำเนิดดั้งเดิมอยู่ในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สามารถพบได้ในทุกภาคของประเทศไทย โดยจัดเป็นพรรณไม้ยืนต้นสูงขนาดใหญ่ ลำต้นตรง แตกกิ่งก้านสาขาเป็นชั้น ๆ (เหมือนฉัตร) มีความสูงประมาณ 12-20 เมตร เปลือกต้นหนาเปราะ ผิวต้นมีสะเก็ดเล็ก ๆ สีขาวปนน้ำตาล เมื่อกรีดจะมียางสีขาว ขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ดและการปักชำ นอกจากนี้ต้นพญาสัตบรรณยังจัดเป็นต้นไม้ประจำจังหวัดสมุทรสาครอีกด้วย
ใบพญาสัตบรรณ ออกเป็นกลุ่มที่บริเวณปลายกิ่ง โดยหนึ่งช่อจะมีใบประมาณ 5-7 ใบ มีสีเขียวเข้ม ใบยาวรี ปลายใบมนโคนแหลม ขนาดของใบยาวประมาณ 10-12 เซนติเมตร ก้านใบสั้น เมื่อเด็ดออกจะมีน้ำยาวสีขาว

นิเวศวิทยา:
เป็นพืชที่ทนทานต่อสภาพแวดล้อมต่างๆได้ดี สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่หลากหลายได้

การขยายพันธุ์:
การเพาะเมล็ด, และการปักชำ

ส่วนที่ใช้:
เนื้อไม้, เปลือก, ใบ, และยาง

สรรพคุณทางยา:
ใช้เป็นยาเจริญอาหาร, แก้ไข้, แก้หวัด, แก้บิด, แก้ท้องเสีย, สมานลำไส้, รักษามาลาเรีย, ขับน้ำเหลืองเสีย, ขับระดู, ขับน้ำนม, ลดระดับน้ำตาลในเลือด, และรักษาเบาหวาน

ประโยชน์อื่นๆ:
ช่วยลดน้ำตาลในเลือด, ช่วยรักษาเบาหวาน, และช่วยขับปัสสาวะ
-- ยังไม่มีรูปประกอบ --