ข้อมูลพืชพรรณ

ไผ่น้ำเต้า

ชื่อวิทยาศาสตร์: Bambusa ventricosa McClure
ชื่อสามัญ: Buddha’s Belly Bamboo
วงศ์: POACEAE
ชื่ออื่นๆ:

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์:
ลักษณะทั่วไป ลำต้นตั้งตรง ต้นอ่อนสีเขียวอ่อน ต้นแก่สีเขียวอมเหลือง ปล้องสั้น คอดตามข้อปล้องโป่งพองคล้ายผลน้ำเต้า
ลักษณะใบ ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปใบหอก ปลายแหลม โคนสอบ ขอบเรียบคม ผิวใบด้านบนเรียบเป็นมัน สาก สีเขียว
ลักษณะดอก ออกดอกเป็นช่อ กลีบดอกแข็งเรียงตัวแน่น

นิเวศวิทยา:
สามารถปลูกได้ดินทั่วไป ชอบน้ำปานกลางถึงมาก และแสงแดดเต็มวันถึงร่มรำไร

การขยายพันธุ์:
การปักชำกิ่ง แยกเหง้า หรือฝังลำ

ส่วนที่ใช้:
หน่อ ใบ และ ลำต้น

สรรพคุณทางยา:
เนื้อไม้: สามารถนำมาใช้ทำอุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ ได้. น้ำไผ่: ในทางธรรมชาติ น้ำที่ได้จากการดูดซึมของต้นไผ่ในเวลากลางคืน (น้ำเยื่อไผ่) มีสารอาหารและแร่ธาตุที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย เช่น วิตามินและแร่ธาตุต่างๆ. รากและใบ: สามารถนำมาใช้เป็นส่วนผสมในยาไทยได้. หน่อ: มีใยอาหารสูง ช่วยในการขับถ่ายและลดความเสี่ยงของมะเร็งลำไส้.

ประโยชน์อื่นๆ:
นิยมปลูกเป็นไม้ประดับลงกระถาง และปลูกลงดิน ริมทางเดิน หรือปลูกเป็นแนวรั้ว เพื่อให้ร่มเงา เนื้อไม้ใช้ทำอุปกรณ์เครื่องใช้
-- ยังไม่มีรูปประกอบ --