ข้อมูลพืชพรรณ

หางนกยูงไทย

ชื่อวิทยาศาสตร์: Caesalpinia pulcherrima (L.) Sw.
ชื่อสามัญ: Flower fence, Peacock's crest, Pride of Barbados
วงศ์: Leguminosae - Caesalpinioideae
ชื่ออื่นๆ:

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์:
ไม้พุ่มเตี้ยชนิดหนึ่ง สูง 3-5 เมตร ทรงพุ่มกลม ต้นเกลี้ยงหรือมีหนาม ใบ ประกอบแบบขนนกสองชั้น ออกสลับ ช่อใบย่อยมีใบย่อย 7-11 คู่ รูปขอบขนาน หรือรูปไข่กลับ ปลายมนหรือเว้า โคนเบี้ยว ดอก มีหลายสีตามพันธุ์ ได้แก่ เหลือง แดง ส้ม ชมพูแก่ แดงประขาว ดอกเป็นช่อ ตามซอกใบและปลายกิ่ง กลีบดอก 5 กลีบ ขนาดไม่เท่ากัน เกสรตัวผู้ 10 อัน ออกดอกตลอดปี ผล เป็นฝักแบน เมื่อแก่แตกได้ ออกฝักตลอดปี เมล็ด 8-10 เมล็ด เมล็ดมีรูปร่างกลม
มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้ หมู่เกาะเวสต์อินดีส ขึ้นได้ทั่วไป สำหรับประเทศไทยพบทุกภาค ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการตอนกิ่ง เพาะเมล็ด


นิเวศวิทยา:
หางนกยูงไทยชอบแสงแดดจัด และสามารถเจริญเติบโตได้ดีในดินทั่วไป. ต้องการน้ำและความชื้นปานกลาง

การขยายพันธุ์:
การเพาะเมล็ด, และการตอนกิ่ง

ส่วนที่ใช้:
ดอก, ราก, เมล็ด, และใบ

สรรพคุณทางยา:
ทางด้านสมุนไพร รากของต้นดอกสีแดงปรุงเป็นยารับประทานขับประจำเดือน, เมล็ดในฝักรับประทานได้โดยแกะเปลือกกับเมล็ดซึ่งมีรสฝาดทิ้งไป, เนื้อในมีรสหวานเล็กน้อย

ประโยชน์อื่นๆ:
นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ, มีความสวยงาม